Historia OSP Sobieszewo
Wyspa Sobieszewska powstawała stopniowo wskutek działania sił natury, a w szczególności rzeki Wisły, która po przepłynięciu całej Polski uchodzi w tym miejscu do Zatoki Gdańskiej. Przez wieki jedyne ujście Wisły znajdowało się na terenie miasta Gdańska, w miejscu dzisiejszego Westerplatte, co tym samym ukształtowało historię i znaczenie tego miasta. W nocy z 31 stycznia na 1 lutego 1840 roku w wyniku katastrofy, spowodowanej zatorem lodowym na Wiśle, w okolicy osady rybackiej Górki Wschodnie największa polska rzeka utworzyła sobie nowe ujście w kierunku morza, przerywając Mierzeję Wiślaną..
Dzieła powstania Wyspy dopełnili ludzie, którzy w celu ochrony Gdańska przed zalewaniem i dla stworzenia lepszych warunków odpływu głównego nurtu rzeki do Zatoki, utworzyli w 1895 roku ponad 7-mio kilometrowy przekop od miejscowości Przegalina.
W ten sposób powstała Wyspa Sobieszewska, którą od roku 1945 ponownie zasiedlili polscy osadnicy Żuławscy.
Początki ochotniczej działalności pożarniczej na Wyspie datuje się właśnie na trzy lata po II Wojnie Światowej. Jak wspomina jeden z pierwszych osadników żuławskich – Stefan Andrzejczak – w swoim rozdziale książki „Żuławiacy”:
„Wiosną 1948 roku w Sobieszewie zorganizowano OSP. Prezesem został mgr Antoni Domaradzki, sekretarzem Mieczysław Pulkowski, skarbnikiem Bronisław Szylman, naczelnikiem Bronisław Rozmarynowski, a gospodarzem Augustyn Szczepański. Jako tymczasowa remiza służył straży zdewastowany budynek po byłej poniemieckiej betoniarni, stojący tuż nad Wisłą. Budynek ten w 1953 roku wraz z całą posesją został wyremontowany i wydzierżawiony przez Polską Agencję Prasową na kolonie letnie dla dzieci. Początkowo straż posiadała tylko starą ręczną sikawkę wyremontowaną własnym wysiłkiem. Z biegiem lat OSP w Sobieszewie dorobiła się samochodu ciężarowego. Obecnie [t.j. w roku 1972 – przyp. aut.] jest w posiadaniu dobrego, typowo pożarniczego samochodu z motopompą. OSP w Sobieszewie brała wielokrotnie udział w gaszeniu pożarów i wyróżniła się w rozmaitych imprezach strażackich.”
„Żuławiacy. Wspomnienia osadników żuławskich”, praca zbiorowa, Stefan Andrzejczak, str.67, Wydawnictwo morskie, Gdańsk, 1973
W roku 1950 OSP w Sobieszewie otrzymała pierwszą motopompę typu M-800. Przez kolejne lata działań, nie tylko stricte pożarniczych ale i wielu prac społecznie potrzebnych w okresie powojennej odbudowy, OSP rozwijała się i sukcesywnie wzbogacała o kolejne niezbędne wyposażenie. Przez wiele lat okresu PRL aż do początków lat 90-tych osobą tworzącą historię OSP był jej honorowy prezes pan Henryk Gładyszewski.
Jak podaje kronika, 7 sierpnia 1992 roku, na zebraniu sprawozdawczym, powołano „nowożytny” Zarząd OSP i podjęto decyzję wspólnym stworzeniu nowoczesnej jednostki na miarę III Rzeczpospolitej Polskiej.
W skład zarządu wchodzili:
Tadeusz Michalski – Prezes
Adam Kaczmarek – Naczelnik
Andrzej Krefta – Gospodarz
Henryk Balkiewicz – Skarbnik
Ryszard Skalski – Przewodniczący Komisji Rewizyjnej
Tadeusz Twardowski – Członek Komisji Rewizyjnej
Przez okres ostatnich dwudziestu lat Ochotnicza Straż Pożarna w Gdańsku Sobieszewie odniosła wiele sukcesów w zawodach sportowo-pożarniczych, zajmując wielokrotnie miejsca na podium i pozostawiając w tyle dziesiątki drużyn.
OSP Gdańsk Sobieszewo dnia 23 września 2004r. decyzją nr XI/59 KSRG została włączona do krajowego systemu ratowniczo – gaśniczego, mającego na celu ochronę, życia, zdrowia, mienia lub środowiska poprzez walkę z pożarami lub innymi klęskami żywiołowymi. Zadania owe realizuje poprzez ratownictwo techniczne, chemiczne, ekologiczne, drogowe, medyczne oraz wodne. Dysponowana jest do wielu akcji ratowniczo – gaśniczych, miejscowych zagrożeń na terenie Wyspy Sobieszewskiej, nadmorskiej dzielnicy Gdańska, oddalonej od centrum miasta o 15 km, położona na wschód od Gdańska, w ramionach Wisły nad Zatoką Gdańską, która posiada statut wyspy ekologicznej. Stanowi także cenne wsparcie dla jednostek Państwowych Straży Pożarnych w Gdańsku. Ponadto aktywnie uczestniczy w życiu społecznym miejscowego środowiska – mieszkańców Wyspy Sobieszewskiej.